uyku tutmadı çayı

Simdi tum yazdiklarimi bidaha okudum. Yasadigim tum seyler aklimdan 
gecti bian. Bi insan geleceginin ne olacagini kesinlikle bilemiyor. 
Gelecek belirsiz, gecmis geride kalmissa geriye bugun kaliyor, bugunu 
kurtarmaliyim diyor insan ama bugun dedigimiz sey gecmisten gelen 
gelecegin habercisi degil mi? Biraz geride kalmis olandan birazda 
belirsizlikten olusuyor bugun. E bi insan geride kalani 
yonlendirebilir mi? Hayir. Belirsizligi yonetebilir mi? Hayir. O zaman 
bugunde insanin elinde degil? O zaman tum hayaller bos mu diye 
dusunuyor insan yani elinde olmayan bi zaman icinde kendi isteklerine 
gore hayal kuruyosun dusunsene ne kadar gerceklesebilir ki? Dusunmek 
dedigimiz sey o kadar yorucu ve aci verici ki. Ne olurdu az 
dusunseydik? Hersey daha basit olsaydi yazarin anlatmak istedigi degil 
anlattigi sey olsaydi ne olurdu? Ne bu insandaki komplex istegi, hersey 
basit bi sekilde ortada olsaydi, kimse saman altindan su yurutmeseydi,  bunu demek istedi diye bi kelime sozlugumuzde var olmasaydi. Neden 
keske diyerek bir yere varilmiyor peki? Evet yasadim ve pismanim bu 
sefer guzel yasiyacam biliyorum ama neden yasayamiyorum? Ben yasadim bu 
yasamasin olmasin, sacma sapan herseyi gelecege birakmaktan vazgecelim 
artik, sadece hatalarimizi duzeltme firSati verilsin ama ayni sartlar 
altinda. İnsan neden sanatci olur simdi anladim, daha dogrusu nasil 
sanatci oldugunu. Hayalleri olan bir genc dusunun, insanlari mutlu 
etmeyi gaye edinmis bir genc, uzulen biri gordugunde yanina gidip onun 
icin konusan, gulen bi genc, herturlu rezillige aldiris etmeyen, sirf 
uzulen kimse kalmasin herkes mutlu olsun diye. Ne kadar da kutsal bir 
gaye. Ne kadar da temiz kalpli degil mi? Hatta saf hatta ve hatta 
salak bile diyebiliriz biz o kadar buyuk dusunmeyi imkansiz goruruz 
cunku. İste bu genc birilerinin gucune gider. Bu dunyada cikar 
iliskisi kuran ve cikarina uymayanin mutsuz olmasini isteyen 
birileri. O birilerinin bu gencin dilini kestigini dusunun konusamaz 
acisindan gulemez. Iste boyle ortamlarda dogar sanatcilar, bu sefer 
derdini baska bir sekilde anlatmaya yonelir. Ne zamandir biseyler 
karalayip yazmak istiyodum peki neden simdi? Insan teselli ariyor 
satirlarinda. Kafasindakileri yazsa kafasi bosalicak ve komplex 
dusunmicek artik, basit olcak hersey. Ama basit olsa ne fayda sunu 
unutmayin a dostlar mutlu bi insandan topluma fayda gelmez o adamdan 
buyuk adamda olmaz. Inanmiyosan bak gecmise kardesim, hangi unlu sair 
sevdigiyle birlikte mutlu mesut öldü, hangi bilim adami zengindi,  hangisi rahat bi hayat surdu. Bunlar neden sana faydali oldu 
biliyomusun? Cunku mutsuzdular ve mutsuz bi insan tum mutsuz insanlari 
anlar ve dusunur. Mutsuz bir adam comerttir cebi ve kalbiyle. Iste 
onlar dusundulerki ben mutsuzum onlar mutlu olsun. Grahambell telefonu 
sen sevgilinle rahat konus diye buldugunu biliyor muydun? Hani ilk 
telefon gorusmesindeki ilk kelimesi olan alo. Evet sevgilisinin 
isminin kisaltmalariydi onlar ama sevgilisinin öldüğünü biliyor 
muydun? Hemde sesini son bi kez bile duyAmadan uzaklarda ve sessizce. 
Ama mutlu insanlar oyle yazmadilar bunu tarihe telefonu acan ilk 
sevgilisiydi dediler buyuk adam mutluydu buyuk olcaksan mutlu olcaksin 
dedilee sonrA mutlu olabilmek icin zengin olunmasi gerektigi ogretildi 
ve yasasin kapitalizm. Insan yazarken basladigiyla sonu ve ortasi hic 
bir olmuyo be. Konu konuyu acti derler ya kapinin onunde saatlerce 
konusan teyzeler, iste yaZarkende oyle oluyor bi muhatabin yokmus gibi 
duruyo ama milyonlara konustugunu biliyor insan yazarken en azindan 
oyle hissediyor uc bes kisi bile okusa. Haydi bana eyvallah simdilik 
sizlere tavsiyem ne olursa olsun hayirlisi deyiverin canlarim.