Dağılmıyor baba kara bulutlar,
Dağılmıyor.
Ne kadar üflesem de,
Yetmiyor işte nefesim,
Yetmiyor karalar dağıtmaya..
Hani dedem öğretmiş ya sana,
Sen de bana öğretsene üflemeyi.
Biliyorum uzaktasın,
Olsun, telefonda anlatırsın..
Dedem mi?
Şeyy...Dedem şuan öğretemez,
Uyuyor gibi ama sapsarı ve derin..
Alo? Baba? Ses ver baba..
Ağlama baba be,
Ağlama koca yürekli adamsın sen,
Baba ağlayınca çocuk napsın..
Ağlama babam,
Tutamıyorum içimdeki seli.
Senden öğrendim ben ağlamamayı,
Güçlü gözüküyorduk baba-oğul.
Şimdi güçsüz mü olduk baba?
Peki çöktüğümüz bu yerden,
Bizi kim kurtaracak?
Ağlama babamm,
Sen ağladıkça içim acıyor,
Sert ol yine, bağır bana.
Erkek adam ağlamaz de..
İnsan babası ölünce,
Erkek olmuyor mu baba?...
İnsana kaldıramayacağı yükü,
Vermez Allah demiştin,
İsyan etmiyorsam bundandır baba.
Eğer verdiyse vardır sebebi,
Eğer verdiyse kaldırırım diyorum.
Ama sanki omuzlarım kambur kalacak baba be..
İnsan dedesi ölünce babasının,
Babasına olan kahrından anlıyor,
Babaların kıymetini.
Sen ölme be baba,
Öğrenmesin benim çocuğum
Baba kıymetini.
Biliyorum çok kavga ettik,
Çok üzdüm,
Ama hiç söylemesem de,
Sevdim seni biliyorsun dimi?
Babalar hisseder ya hani,
Hissettin değil mi?
Ağlama be koca adam,
Yüreğim dağlanıyor...
